Ne mogu reći da bih imao ozbiljnu lovu da sam dobio svaki put dinar kad bi mi određena grupa ljudi pomenula seriju “High Maintenance”, ali recimo da bih otplatio neke dugove. Još je zanimljivije da se ime kultne, ali ekstremno potcenjene njujorške HBO serije, uvek izmigolji iz usta specifične skupine. Uglavnom su u pitanju ljubitelja filma ili serija od kojih nikad nećete čuti da ih interesuju blokbasteri, “Stranger Things” ili ne daj bože “The Witcher“. Verovatno bi neki pomislii na kulturni elitizam ili snobizam, ali posle tri sezone i tri nove epizode četvrte sezone provedene uz “High Maintenance” postaje jasno zašto ovo nije program po svačijoj volji. Iza kratkog formata od svega dvadesetak minuta po epizodi, koje su svaka priča za sebe, krije se sistematična i detaljna analitična priroda pre svega njujorškog pluralizma i modernih ešalona društva koji su obojeni savremenim boljkama kao posledica neokapitalističkog tlačenja mozga.
“High Maintenance” kao i roman mog imenjaka Milorada Pavića “Hazarski rečnik” može da se gledao otpočeka, naopačke, unazad, od sredine, i kako god da se odlučite, mada se preporučuje kako bog zapoveda od prve pa nadalje. Ali, jedno je sigurno – epizode ostaju urezane zbog priča duša kojima su minuti posvećeni, a kroz čije fragmente života vodi lokalni diler marihuane.
Bradati veseljak na bicklici na kojoj je prošao grad uzduž i prepreko je samo vodič kroz njujorški život, a narativ je sve samo ne o naduvanim ljudima. On je najčešće samo prolaznik ili poznanik u njihovim životima, a mi sa njima ostajemo na kafi ili na dva tri pića, pa moramo dalje da odradimo posao. Dok srčemo kafu ili eksiramo rakiju u njihovom prisustvu saznaćemo dosta o savremenom životu koji je u potpunom mraku na savremenoj televiziji.
U drugoj epizodi četvrte sezone, kao dobar primer mnogo veće slike serije, upoznajemo devojku koja radi kao kordinator za intimnost u toku snimanja ljubavnih i seksualnih scena i njenu simpatiju koja se profesionalno pronašla kao mađioničar. Neobičan duo u toku upoznavanja nailazi na ironičnu prepreku u odnosu – ona kao majstor za intimizaciju se emotivno angažuje sa osobom koja je aseksualna i ne podnosi da je ljudi dodiruju.
“High Maintenance” je kao naginjanje na prozor nečije intimnosti uz čiju pomoć možemo da vidimo agrofobičara koji je opsednut sa Helen Hant, ženu koja je opsednuta idejom pokazivanja jedne dojke u javnosti jer joj to pruža zadovoljstvo, devojci koja je spremna da proda tešku životnu priču o svojim roditeljima zarad uspeha u novinarskom poslu na radiju, pa sve do svakodnevice našeg naratora kroz njihove živote.
Od suptilnog humora, preko studije ličnosti, pa do koračanja po problematici mentalnih prepreka “High Maintenance” je najefektnija kratka forma o ljudima, njihovim neobičnim životima i o nama, skrivenim i manje skrivenim porivima.
Genijalnost serije počiva u tome što ni u jednoj epizodi ne može da razočara, iako svaki put ima drugačiju priču da ispriča i nijedna nije obična, dok su serije oko nje postale upravo to – obične.