Serija Years and Years je na kraju balade emotivno iskustvo. Pokušao sam nekoliko puta u poslednja dva dana da krenem da pišem o njoj i svaki put bih stao negde na pola. Bio sam nezadovoljan sa četiri verzije teksta. Nijedna nije mogla da prenese ono što se uvuče pod kožu posle šest epizoda. Taj ogorčeni bes na svet koji svaki put poklekne kad kriza nastupi. Desničarske ideje koje procvetaju kao da je dobro što se neguju, kao da pa nečemu služe osim za nesreću i za eliminaciju nepoželjnih. Tuga za porodicom koja je godine protraćila, godine i godine, zato što su im životi bili ograničeni na rod, broj, mesto i stanje na bankovnom računu. Jeza zbog tehnologije koja postaje duša čoveka. Očaj jer je Years and Years daleko od bilo kakve fikcije i ubrazilije kreatora serije, već refleksija našeg društva. Da, možda je radnja u Velikoj Britaniji, ali kad čujete izjave Vivijen Rok (Ema Tompson), karikaturalne televizijske ličnosti koja želi da se uvali u Kongres, a potom i da postane vodeće lice zemlje – rečenice koje izgovara šašava, neotesana, ali žena iz naroda, podsetiće vas na nekog. Na nekog koga jako dobro znate i gledate.
“Zabole me za odnos Izraela i Palestine. Jebe mi se za stanje u okolnim zemljama. Jebe mi se za bombe. Mi smo jaka država. Mene samo zanima da li je odnešeno smeće i da li je moj narod srećan“, izgovara Vivijen Ruk, dok je šokirana porodica Lajons gleda i komentariše preko zajedničke telefonske linije. Porodica koja je vezana kao creva, nakon smrti majke i odlaska oca kojem je bitnija bila neka druga žena, sačinjena je od najrazličitijih individua. Dva brata, dve sestre njihovi partneri, deca i matrijarhat familije baka Mjurijel.
Priča koja prati godine života porodice Lajons kreće se u razmaku od 2019. do 2034. godine. Od izgleda da će svet biti dobro mesto za njih, pa do drugog mandata Donalda Trampa, sukoba između Amerike i Kine, političkog jačanja Vivijen Ruk sa planom da razbuca demokratiju, nuklearnih napada, izbeglica koje naseljavaju njihovu zemlju, suludih zakona i političkih igrarija koje su razlupale porodice širom sveta kao dete zvečku.
Jedna generacija ljudi prolazi kroz doslovni pakao ekonomskog kraha, gubitka novca, inflacije i gubljenje vremena u panici šta će se na vestima sledeće objaviti. Bez obzira na užase Lajonsi se svake godine okupljaju porodično na proslavi rođendana bake i prabake Mjurijel, piju, pevaju i pokušavaju da zaborave da su im životi sve gori i gori. U prvoj godini, koja je početak svetske krize, sirena za vazdušnu opasnost se aktivira i Lajonsi saznaju da je njihova sestra u blizini kineskog ostrva koje Amerikanci bombarduju.
Blago Dedi, pročitaj i ⇓
Serija Euphoria: Hvala ti Bože što sam mator i dosadan
Dok se događa svetska kataklizma tehnologija više nije produžena ruka čoveka, ona postaje deo njega. Deca koja žele da se ubiju kako bi njihova svest i um bili preseljeni na servere, popularno rečeno aploudovani, sa čime dolazi večan život, vrhunska špijunaža od vrha države zahvaljujući sveopštoj digitalizaciji i savremeno lečenje za one koji imaju novac su novi vrli svet koji nije baš tako daleko današnjice.
Years and Years nije ni drama, ni crna komedija, ni satira, niti parodija, ona je jedna realnost, zastrašujuća realnost ovog sveta. Političkih cirkuzanata, manipulacije masom, praznih obećanja i reči koje guta kolektivno osvešćeni narod koji se ponaša kao ovce koje mekeću za svojom pastiricom.
Za naše prostore generacije koje su podizale porodice u devedesetim se kažu da su bačena generacija. Najbolje godine su proveli u ratu, hiperinflaciji, bedi, turbo-folku i političkom otpadu. Današnje generacije žive u novoj vrsti digitalnog kanalizacionog otvora i političke septičke jame koju su stvorili oni kojima niko nije dao probiotik da zaustve gomilu, znate već čega, koja opasno zaudara.
Blago Dedi, pročitaj i ⇓
Kraj serije “Chernobyl”: Scena koja je najbitnija za celu priču
Years and Years je sve to spakovano u šest epizoda sa emotivnom katarzom, političkom nekorektnošću, likovima koji su ljudi i kad su odvratni i kad su najdivniji i sa onim najbitnijem – pogledom na jednu porodicu koja može biti ista, slična ili potpuno različita od drugih, ali joj je sudbina identična. Godine i godine koje niko ne može da vrati, od kojih ostaju samo sećanja i priče za one koji će preživljavati sledeće godine i godine.
Kako kaže Mjurijel: “Kad ubiješ jednog monstruma, drugi se odmah probudi u pećini”.